در این تحقیق، روش جدید برای حذف کاتالیستی دی اکسیدگوگرد از گازهای های حاصل از احتراق بررسی شد. آلومینا، آلومینا-مس و آلومینا-مولیبدن به عنوان کاتالیست برای واکنش دی اکسید گوگرد با متان و تبدیل آن به محصول مناسب سولفور آزمایش شد و نتایج آن ها ازلحاظ میزان تبدیل و انتخاب پذیری با یکدیگر مقایسه شد. تاثیر دما، نسبت خوراک ورودی (SO2/CH4) و طول عمر کاتالیست بررسی شد. بررسی تاثیر دما در محدوده 550-800 درجه سانتی گراد نشان داد واکنش به شدت وابسته به دماست. عملکرد کاتالیست های با مس و مولیبدن نسبت به کاتالیست آلومینا به شدت بهبود پیدا کرد و در بین همه کاتالیست ها، کاتالیست آلومینا-مس (10%) بهترین عملکرد را هم ازنظر میزان تبدیل و هم انتخاب پذیری از خود نشان داد. این کاتالیست در دمای 750 درجه سانتیگراد به میزان تبدیل 5/99 درصد و انتخاب پذیری بیش از 5/99 درصد رسید. تاثیر نسبت خوراک SO2/CH4 از 1 تا 3 بررسی و مشاهده شد که بهترین عملکرد کاتالیست ها در نسبت خوراک برابر مقدار استوکیومتری یعنی 2 است. همچنین، بررسی طول عمر کاتالیست نشان داد کاتالیست ها در زمان 5 ساعت پایداری بسیار مناسبی برای واکنش دارند.

بیسموت وانادات به علت فعالیت در حضور نور مرئی، پایداری و مقرون به صرفه بودن یکی از پرکاربردترین نیمه رساناها برای شکافت فوتو الکتروشیمیایی آب با استفاده از نور خورشید می باشد. این نیمه رسانا علاوه بر داشتن گاف نوار مناسب معایبی همچون بازترکیب بالای الکترون-حفره را داراست . در این کار تحقیقاتی با هدف کاهش بازترکیب الکترون–حفره و افزایش بهره وری فوتو الکترود های بیسموت وانادات از تیتانیوم دی اکسید مزومتخلخل قالب گیری شده با کوپلیمر های P123، F127 و Brij 57 استفاده شد. اثر این کوپلیمر های سه و دو بلوکی بر روی خواص تیتانیوم دی اکسید مزوپروس سنتز شده با آن ها و در حضور بیسموت وانادات توسط آنالیز های FE-SEM، XRD، UV-vis وBET مورد بررسی قرار گرفت. این کوپلیمر ها با ایجاد حفراتی با اندازه های متفاوت باعث تغیر در میزان تخلخل و در نتیجه بارگزرای متفاوت بیسموت وانادات بر روی تیتانیوم دی اکسید شدند. جهت ارزیابی نتایج فوتو الکتروشیمیایی، آنالیزهای LSV و امپدانس الکتروشیمیایی بر روی فوتوالکترود ها انجام شد. آنالیز های فوتو الکترود ها، جذب در ناحیه مرئی، افزایش جریان در پتانسیل 1.23V vs RHE و مقاومت انتقال بار کم در نمونه های Meso TiO2/ BiVO4 را ثابت کرد. نتایج نشان داد که تیتانیوم دی اکسید مزوپروس قالب گیری شده، فعالیت بیسموت وانادات را تا 2.5 برابر بهبود می بخشد.

هدف از این پژوهش بررسی اثر کیتوزان، تیمول و اتمسفر تغییر یافته بر ویژگی های فیزیکوشیمیایی، حسی و میکروبی خربزه تازه برش خورده بود. بدین منظور، برش های خربزه در محلول حاوی درصدهای مختلف کیتوزان (صفر، 1 و 2%) و تیمول (صفر، 25/0 و 5/0%) به مدت 2 دقیقه غوطه ور شدند. برش های تازه میوه پس از پوشش دهی و حذف محلول های اضافی و نمونه شاهد (پوشش داده نشده) در اتمسفر تغییریافته (10% دی اکسید کربن) و اتمسفر طبیعی بسته بندی و به مدت 8 روز در دمایC ͦͦ 4 نگهداری شدند. نتایج بیانگر افزایش میزان دی اکسید کربن و کاهش اکسیژن در بسته بندی تحت اتمسفر اصلاح شده و اتمسفر طبیعی همگام با افزایش دوره ماندگاری بود. اما در نمونه های پوشش دهی شده با کیتوزان و تیمول شدت کاهش اکسیژن و افزایش دی اکسیدکربن کمتر از نمونة شاهد بود. در پایان 8 روز نگهداری، افت وزنی در نمونه های پوشش دهی شده با کیتوزان و تیمول و نگهداری شده تحت اتمسفر تغییر یافته بسیار کمتراز نمونه شاهد بود (34/0% در مقایسه با 60/13%). افزایش غلظت کیتوزان و بسته بندی تحت اتمسفر تغییر یافته سبب افزایش حفظ میزان مواد جامد محلول، اسید قابل تیتراسیون، اسید اسکوربیک و سفتی بافت برش های خربزه شد، اما افزایش غلظت تیمول تاثیر معنی داری بر این ویژگی های کیفی نداشت. شاخص-های رنگی میزان سبزی- قرمزی (a*)، میزان آبی- زردی (b*)، میزان روشنایی (L*) و شاخص قهوه ای شدن (BI) نیز تحت تاثیر نوع بسته بندی و غلظت کیتوزان قرار گرفتند، اما، تیمار با تیمول بر شاخص های رنگی برش خربزه تاثیر معنی داری نداشت. اثر متقابل غلظت کیتوزان و غلظت اسانس نشان داد که برش های خربزه تیمار شده با غلظت 1% کیتوزان و غلظت های 25/0 و 5/0% تیمول دارای کمترین میزان بار میکروبی بودند. پوشش دهی با کیتوزان و تیمول و هم چنین نوع بسته بندی بر همه صفات حسی برش های خربزه (تاثیر معنی داری داشت (05/0 P<)؛ و ارزیابان در پذیرش کلی، غلظت 1%کیتوزان را بر غلظت 2% ترجیح دادند.

زمینه و اهداف: پالایشگاه ها حدودا چهار درصد از انتشار جهانی دی اکسید کربن را تولید می کنند، نزدیک به یک میلیارد تن در سال. در سطح جهان، بخش پالایش پس از بخش تولید برق و صنعت سیمان رتبه سوم در بین تولیدکنندگان ثابت دی اکسید کربن را دارد. این گاز گلخانه ای عامل اصلی گرمایش جهانی و تغییر اقلیم می باشد و خطری جدی برای سلامت انسان و محیط زیست می باشد. یکی از راهکارهای کاهش این گاز گلخانه ای در اتمسفر، کاهش دی اکسید کربن از طریق برگشت پذیر کردن این گاز در چرخه سوخت می باشد. واحد کت کراکر یکی از منابع انتشار این گاز گلخانه ای در پالایشگاه آبادان می باشد که مقدار 230 تن در ساعت گازهای احتراق تولید می کند و دارای 7/12 درصد مولی دی اکسید کربن می باشد. شناسایی منابع انتشار گاز دی اکسید کربن در پالایشگاه آبادان و شبیه سازی جذب شیمیایی این گاز گلخانه ای و تبدیل آن به سوخت متانول از اهداف این پژوهش می باشد. روش کار: در این پژوهش میزان غلظت دی اکسید کربن خروجی از منابع انتشار پالایشگاه آبادان توسط دستگاه Testo 350-XL و کروماتوگرافی گازی اندازه گیری شده است. با توجه به اینکه مقدار غلظت دی اکسید کربن در گازهای احتراق واحد کت کراکر بیشترین مقدار را داشت، لذا با استفاده از نرم افزار Aspen Hysys شبیه سازی جذب شیمیایی دی اکسید کربن از گازهای احتراق برج احیاء واحد کت کراکر با حلال دی اتانول آمین 30٪,وزنی انجام و طی یک واکنش هیدروژناسیون به متانول تبدیل شده است. در نهایت محاسبات اقتصادی طرح انجام گردید. یافته ها: راندمان کلی جذب شیمیایی دی اکسید کربن در شبیه سازی با نرم افزار 92% و درجه خلوص CO2 بازیافتی 6/94٪,بدست آمده است. با این روش می توان 1003 تن در روز دی اکسید کربن واحد کت کراکر را جذب و بازیافت نمود و به محصول متانول تبدیل کرد. در شبیه سازی تبدیل دی اکسید کربن بازیابی شده به سوخت متانول، مقدار 686 تن در روز متانول با درجه خلوص 8/99% بدست آمد. محاسبات اقتصادی طرح نشان می دهد که هزینه کاهش انتشار هر تن دی اکسید کربن 19 دلار می باشد. میزان نرخ داخلی بازگشت سرمایه این طرح 22٪,و ارزش خالص فعلی طرح 92 میلیون دلار می باشد. بازگشت سرمایه این طرح 3 سال می باشد. نتیجه گیری: دی اتانول آمین راندمان بالایی در جذب دی اکسید کربن از گازهای احتراق دارد. با روش جذب شیمیایی با آمین می توان آلاینده دی اکسید کربن را از گازهای احتراق تولیدی در پالایشگاه ها بازیافت نمود و بعنوان خوراک ارزان برای تولید سوخت متانول استفاده نمود. با این روش علاوه بر ایجاد ارزش افزوده، از انتشار این گاز گلخانه ای به محیط زیست جلوگیری می گردد.

زمینه و هدف: آلاینده های استنشاقی نقش مهمی در بیماری های ریوی دارند. این مطالعه با هدف بررسی سطح آلاینده های استنشاقی دی اکسید نیتروژن، دی اکسید گوگرد، منواکسید کربن در اراک (شهر صنعتی و آلوده) و خمین (غیر صنعتی و غیر آلوده) و تعیین چگونگی اثر آن بر عملکرد ریه در مقطع زمان اسپیرومتری انجام شد. روش بررسی: دو شهر اراک و خمین به ترتیب به ده و پنج منطقه تقسیم و آلاینده های استنشاقی دی اکسید نیتروژن، دی اکسید گوگرد و منواکسید کربن اندازه گیری شدند. همزمان به طور تصادفی در فصول مختلف سال 522 نفر از بالغ غیر سیگاری خمین و 547 نفر از اراک انتخاب و از آنان اسپیرومتری به عمل آمد و از شاخص کیفیت هوا (PSI=Poliution standard index) برای ارزیابی کیفیت هوا استفاده شد. میانگین غلظت آلاینده ها و شاخص پراکندگی ظرفیت های ریوی با آزمون های آماری آنالیز رگرسیون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: میانگینPSI  اراک 101.83±14.54 و خمین 89.17±18.58 بود (P<0.05). حداکثر جریان بازدمی (PEF) و ظرفیت حیاتی فعال (FVC) در اراک به طور معنی داری کمتر از خمین بود (P<0.05). میانگین غلظت مونواکسید کربن (CO)، دی اکسید گوگرد (SO2) و دی اکسید نیتروژن (NO2) در اراک بالاتر از خمین بوده و این افزایش در مورد CO و SO2 معنی دار بود (P<0.001). در تعداد کل نمونه آلاینده های CO،SO2  و NO2 ارتباط معنی داری بین میانگین ظرفیت حیاتی (P<0.001) VC و (P<0.05) FVC با غلظت SO2 و PEF با NO2 وجود داشت (P<0.001). در اراک رابطه میزان پیش بینی شده FVC با غلظت CO معکوس و معنی دار بود (P=0.03).نتیجه گیری: با توجه به بالاتر بودن غلظت آلاینده های NO2،SO2  و CO در شهراراک نسبت به خمین تاثیر آلاینده های فوق بر شاخص های اسپیرومتری افراد سالم غیر سیگاری متفاوت می باشد. در اراک رابطه میزان پیش بینی شده FVC با غلظت CO معکوس و معنی دار بوده، لذا توصیه می شود که آلاینده های مذکور و منابع آنها سالیانه مورد پایش قرار گیرد.

اتانول یک سوخت تجدیدپذیر و جایگزین است که می تواند به عنوان سوخت ترکیبی با دیگر سوختها بکار رود و راندمان احتراق و ترکیبات گازهای خروجی را بهبود ببخشد. در این مقاله، اشتعال در موتور خودرو با استفاده از مقادیر مختلف مخلوط بنزین-اتانول مورد مطالعه قرار گرفت و نتایج احتراق بنزین خالص و سوختهای ترکیبی از نظر تولید گازهای گلخانه ای نظیر کربن دی اکسید و آلاینده هایی نظیر کربن منوکسید، اکسیدهای نیتروژن و گوگرد مورد بررسی قرار گرفت. نتایج شبیه سازی نشان داد که مخلوط اتانول-بنزین بهبود قابل توجهی در کاهش انتشار گازهای آلاینده اگزوز حاوی کربن دی اکسید و اکسیدهای گوگرد دارد. در این میان بالاترین درصد کاهش انتشار گازهای آلاینده و گلخانه ای مربوط به 90 درصد حجمی بنزین و 10 درصد حجمی اتانول می باشد که این مقدار کاهش در دور موتورهای مختلف، متفاوت می باشد. با افزایش دور موتور، میزان کربن دی اکسید تولیدی با توجه به افزایش مصرف سوخت افزایش می یابد؛ با این وجود، میزان انتشار کربن مونوکسید با افزایش دور موتور در ابتدا افزایش یافته ولی از دور موتور rpm 3000 به بعد این مقادیر در اثر افزایش دمای موتور کاهش می یابد. بنابراین؛ مخلوط سوخت بنزین-اتانول می تواند به عنوان مقدمه ای برای جایگزینی سوخت فسیلی در موتورهای بنزینی مورد استفاده قرار گیرد.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.